به نقل از «پول نیوز»

برای استعمار مریخ به چند نفر نیاز است؟

تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۸۶۵۰۷

دانشمندان در جدیدترین پژوهش خود از تعداد نفراتی که برای برپایی یک پایگاه انسانی در مریخ لازم است، پرده برداشته‌اند.

دانشمندان می‌گویند تنها ۲۲ نفر می‌توانند مستعمره‌ای را برای حضور انسانی در مریخ حفظ کنند.

این نتیجه‌ی یک مطالعه جدید توسط گروهی از پژوهشگران در ایالات متحده است که از مدل‌سازی و شبیه‌سازی برای تعیین حداقل تعداد اولیه جمعیت برای یک مستعمره موفق در مریخ استفاده کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بسیار کمتر از تخمین قبلی دانشمندان مبنی بر کافی بودن ۱۱۰ نفر برای استعمار مریخ است. شاید این طور به نظر برسد که تعداد هر چه بیشتر باشد، بهتر است، اما باید این را در نظر داشت که صورت حساب سفر به سیاره سرخ در ازای افزودن هر یک نفر اضافی سر به فلک می‌کشد.

اما موضوع فقط تعداد افراد نیست. پژوهشگران دریافتند که در یک مستعمره مریخی شبیه‌سازی شده باید ترکیب مناسبی از تیپ‌های شخصیتی برای کار با هم به مدت طولانی در یک محیط بسیار ایزوله کنار هم قرار گیرند، در غیر این صورت ممکن است همه چیز بر هم بریزد.

این یافته‌ها که هنوز مورد بررسی همتا قرار نگرفته، در یک مقاله در یک پایگاه پیش‌چاپ موسوم به arXiv به تفصیل شرح داده شده است.

یک ماموریت سرنشین‌دار به مریخ در آینده‌ی نزدیک، بیشتر شبیه به یک امر اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد تا یک احتمال. تا زمانی که آنجا نباشیم، نمی‌دانیم که یک مستعمره یا پایگاه دراز مدت چقدر می‌تواند دوام داشته باشد، اما می‌دانیم که انجام این کار، مشکل خواهد بود و مشکلات زیادی برای حل کردن وجود دارد.

پژوهشگران می‌گویند: استعمارگران مریخ، فراتر از استخراج چند ماده معدنی اساسی و آب، به تامین آذوقه و منابع از زمین و تامین نیاز‌ها از طریق ابزار‌های فناوری، یعنی تجزیه آب مریخ به اکسیژن برای تنفس و هیدروژن برای سوخت وابسته خواهند بود.

آن‌ها افزودند: فراتر از چالش‌های فنی و مهندسی، مستعمره نشینان آینده با چالش‌های روانی و رفتاری نیز مواجه خواهند شد. هدف ما درک بهتر تعاملات رفتاری و روانشناختی مستعمره نشینان آینده مریخ از طریق یک رویکرد مدل سازی مبتنی بر عامل است.

مدل‌سازی مبتنی بر عامل، تکنیکی است که معمولاً در تحقیقات بهداشتی یا اقتصادی استفاده می‌شود. آن‌ها اساساً شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای هستند که برای مطالعه تعاملات «عامل‌های» تصمیم‌گیری مستقل در یک سیستم طراحی شده‌اند. اگرچه این سیستم معمولاً روی افراد متمرکز است، اما می‌تواند شامل اشیاء، مکان و گذر زمان نیز باشد.

این تیم در مدل‌سازی خود چهار تیپ شخصیتی را در نظر گرفت:

موافقان، با رقابت‌پذیری کم، پرخاشگری کم و پایداری کم روی روزمرگی.

افراد اجتماعی که نسبتاً رقابتی هستند، آن‌ها در تعاملات اجتماعی رقابتی هستند و نیاز به تعامل اجتماعی دارند، اما پایداری پایینی روی روزمرگی نیز دارند.

واکنش‌گرا‌ها که آن‌ها نیز نسبتاً در تعاملات اجتماعی رقابتی هستند و بر روزمرگی معمول متمرکز هستند.

روان‌رنجور‌ها که به شدت رقابتی هستند، از نظر اجتماعی پرخاشگر هستند، به شدت به کار‌های روزمره معطوف هستند و با خستگی مشکل دارند.

همچنین مدیریت و مهندسی عوامل دیگری مانند در دسترس بودن منابع، روابط بین فردی و همکاری نیز در نظر گرفته شد.

این گروه پژوهشی، پرخاشگری انسان را در محیط‌های ایزوله شده با فشار بالا مانند قطب جنوب، زیردریایی‌ها و ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد مطالعه قرار دادند تا درک بهتری از چالش‌ها و عوامل استرس‌زا به دست آورند.

این گروه ۵ اجرا از مدل خود را برای یک بازه زمانی ۲۸ ساله انجام داد و تعداد جمعیت را از ۱۰ تا ۱۷۰ نفر به صورت افزایش‌های ۱۰ نفره تغییر داد و سپس حتی جمعیت‌های کمتر را آزمایش کرد.

از آنجایی که چهار وظیفه حیاتی شامل تولید هوا، آب و غذا و همچنین حذف زباله‌ها و بازبینی حوادث وجود دارد که باید به طور مداوم انجام شوند، جمعیت ۱۰ نفره به عنوان حداقل مطلق برای یک استعمار پایدار تعیین شد.

در این مستعمره‌ها تعداد مساوی از هر تیپ شخصیتی در هر مجموعه گنجانده شد و پس از ۲۸ سال، حداقل جمعیت آغازینی که توانست جمعیتی بالاتر از ۱۰ نفر را حفظ کند، ۲۲ نفر بود.

پژوهشگران می‌گویند، تیپ شخصیتی افراد، نقش بسزایی در این امر داشت.

آن‌ها می‌گویند: در تمام مراحل، تیپ شخصیتی موافق، تنها تیپ شخصیتی بود که در تمام مدت زنده ماند. این احتمالاً به این دلیل است که بالاترین قابلیت مقابله را دارد و پس از مدت‌های طولانی، هر عاملی در معرض یک سری از تعاملات استرس‌زا و همچنین حوادث فضایی و زیستگاهی قرار گرفته است.

با این حال، شاید تعجب آور نباشد که تیپ‌های شخصیتی روان‌رنجور مشکل آفرین هستند. پژوهشگران دریافتند که روان‌رنجور‌ها باعث کاهش جمعیت مریخ می‌شوند. آن‌ها با نرخ بسیار بالاتری نسبت به سایر تیپ‌های شخصیتی از دست می‌روند.

البته این اطلاعات برای ناسا که در حال حاضر فضانوردان را پس از یک فرآیند بررسی دقیق و طولانی شامل ارزیابی‌های شخصیتی انتخاب می‌کند، چندان جدید نیست.

با این حال، این پژوهش نشان می‌دهد که نقش انسان چقدر می‌تواند در برنامه‌ریزی ماموریت انسانی مهم باشد.

منبع: پول نیوز

کلیدواژه: مریخ استعمار فضانوردان دانشمندان کهکشان رقابتی هستند تیپ شخصیتی مدل سازی ۱۰ نفر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۸۶۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشاورزی در ماه و مریخ: مزرعه‌داری در ورای مدار زمین، امکان‌پذیر است

غزال زیاری: در ژانویه ۲۰۱۹ با فرود سطح‌نشین چانگ‌ای ۴ (Chang'e ۴) روی سطح ماه، محموله‌ای هیجان‌انگیز به تنها قمر کره زمین رسید که خبر از ماجراجویی جدیدی در فضا می‌داد: این محموله شامل دانه‌های چهار گونه گیاهی بود که محققان قصد داشتند تا آن‌ها را در سطح ماه رشد و پرورش دهند.

جوانه زدن یک دانه پنبه در آن زمان، توجه زیادی را به خود جلب کرد، اما نکته مهم‌تر از جوانه زدن، رشد گیاه است. اگر گیاهانی که در سطح ماه رشد می‌کنند، کمتر از سطح زمین محصول بدهند یا ضعیف‌تر و شکننده‌تر باشند، بشر با مشکل بزرگی در پیشرفت فضایی خود مواجه خواهد بود.

با گذشت بیش از چهار سال، حالا نتایج مهمی از این آزمایش منتشر شده است. از قرار معلوم به‌رغم تمام موانع پیش‌رو در ماه و مریخ، ممکن است پرورش مواد غذایی تنها مشکل موجود نباشد و باید این را در نظر داشت که همه این بررسی‌ها در روزهای ابتدایی‌اش است.

موانع پیش‌رو چیست؟

لازم به ذکر است که Chang'e ۴ در مأموریتش سعی نکرد تا دانه‌ها را در خاک قمری رشد دهد. آزمایش‌های مختلف حکایت از آن دارند که این کار گرچه ممکن و شدنی است ولی بسیار سخت خواهد بود. هدف از انجام این آزمایش، بررسی این موضوع بود که آیا محیط ریزگرانشی و تشعشعات زیاد در سطح ماه برای رشد گیاهان مشکل‌ساز خواهد شد یا خیر.

تأکید اصلی این آزمایش روی بررسی جاذبه و گرانش ماه قرار داشت؛ چراکه درهرصورت اگر تابش خورشید بدون فیلتر اتمسفر به گیاهان آسیب برساند، همیشه می‌توان راهکارهایی برای حل این مشکل یافت؛ ولی تغییر نیروی رو به پائین گرانش، چالش به‌مراتب بزرگ‌تری به نظر می‌رسد.

خوشبختانه گویا نیازی به مداخله این‌چنینی وجود ندارد و حتی این گرانش کم، ممکن است در جبران برخی مشکلات دیگر که فراتر از مشکلات روی کره زمین هستند، به کمک دانشمندان بیاید.

ساخت شرایط ماه روی زمین

در ژوئن سال ۲۰۲۳، نتیجه اولین مقایسه گیاهان روی سطح ماه با گیاهان روی زمین توسط تیمی از دانشگاه چونگ کینگ منتشر شد و جزئیات بیشتری دراین‌باره در دسترس قرار گرفت. در شرایطی که Chang'e ۴ کار خود را در ماه انجام می‌داد، نویسندگان مقاله، دانه‌هایی را مشابه آنچه به ماه فرستاده بودند، در یک آزمایشگاه در شرایطی مشابه، در خاکی یکسان و دما، رطوبت و فشار هوایی مشابه با ماه کاشتند.

دریکی از این مقالات در این رابطه می‌خوانیم: «ما کشف کردیم که گرانش یک‌ششم g در ماه، باعث افزایش سرعت جوانه‌زنی بذرها می‌شود.» (جاذبه در سطح ماه، ۶ برابر ضعیف‌تر از شتاب جاذبه در سطح زمین است).

برخلاف گزارش‌های منتشره در آن زمان، تنها یکی از دانه‌های پنبه روی سطح ماه جوانه زد و در دانه‌های دیگر خبری از جوانه نبود؛ ولی در آزمایشگاه روی سطح زمین، گیاهان کلزا و دانه‌های پنبه هم جوانه زدند.

بزرگ‌ترین تهدید برای نهال‌های جوانه‌زده در سطح ماه، شب‌های طولانی ماه بود که حدود ۹ روز زمینی بعد از فرود Chang'e ۴ آغاز شد. دمای ماه به ۵۲- سانتی‌گراد کاهش یافت و از همین رو دمای محیط آزمایشگاهی روی زمین هم کاهش یافت تا با شرایط طبیعی ماه مطابقت داشته باشد و حدود ۱۸ روز زمینی، خبری از گرما نبود.

در کمال تعجب، نهال جوانه‌زده روی سطح ماه، همچنان سبز و صاف بود تا اینکه نور و گرما دوباره به سطح ماه بازگشت؛ اما در همین زمان، نهال‌های داخل آزمایشگاه سطح زمین، مرده بودند و به رنگ زرد و سیاه در آمده بودند؛ اما نهال رشد کرده در سطح ماه، از دومین روز قمری هم جان سالم به در برد، هرچند که روند رشدش متوقف شد و محققان دلیل این اتفاق را کمبود اکسیژن در محفظه‌اش می‌دانند.

محققان به این شک کردند که گرانش پایین ماه باعث ایجاد مقاومت در برخی از گیاهان قطبی در برابر یخ‌زدگی شده؛ اما متأسفانه نهال پنبه در شب دوم قمری مرد و در طول پنج روز قمری هیچ‌کدام از بذرهای دیگر جوانه نزدند.

نویسندگان دلیل جوانه نزدن سه گونه گیاهی دیگر را به خاطر قرار گرفتن آن‌ها در دمایی بالاتر از دمای مناسب این گیاهان در پنج روز اول می‌دانند.

در کنار موانع موجود باید این را در نظر داشت که کشاورزی در ماه مزایای متعددی دارد و مشابه با کشاورزی زیر آب، عاری از آفات و علف‌های هرز خواهد بود و درنتیجه نیازی به مواد شیمیایی برای کنترل این آفات وجود نخواهد داشت.

آزمایش‌های انجام‌شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی حکایت از آن دارد که گیاهان برای رشد و حتی میوه دادن به جاذبه نیاز چندانی ندارند. بااین‌حال، این گیاهان از هر لحاظ دیگری در شرایط بهینه هستند. این واقعیت که پنبه در جاذبه کم ماه، توانایی غلبه بر سرما را دارد، کشفی است که قطعاً بسیار ارزشمند خواهد بود.

توانایی کشت‌وکار در پایگاه‌های مریخ، حتی مهم‌تر از کشت‌وکار در ماه خواهد بود. چراکه حمل‌ونقل مواد غذییا از سطح کره زمین به ماه گرچه هزینه زیادی خواهد داشت ولی شدنی است؛ اما حمل غذا به مریخ به‌مراتب سخت‌تر و چالش‌برانگیزتر خواهد بود. با در نظر داشتن اینکه گرانش مریخ تقریباً دو برابر گرانش ماه است، می‌توان امید داشت که کاشت گیاهان در مریخ هم شرایط مشابهی داشته باشد.

منبع: iflscience

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901339